Vakantie 2016

Onze vakantie is begonnen! Het is de bedoeling om via het Noordhollandsch kanaal naar Den Helder te varen, dan over te steken naar Texel om vervolgens de verschillende eilanden te bezoeken. Of we het halen is de vraag..

Vanuit de Sixhaven in Amsterdam varen we over het Noordzee kanaal richting Zijkanaal D. Onderweg komen we de grote jongens tegen.

...

Om de drukte bij koog a/d zaan te vermijden maken we een omweg via de Nauernasche Vaart. De schermersluis geeft ons toegang tot dit mooie gebied. De sluis is al een oudje. Het sluiscomplex is in 1632 gebouwd als uitwateringssluis ten behoeve van de Schermerboezem en daarnaast als dubbelkerende schutsluis tussen de Nauernasche Vaart en het IJ. Het is in 1800 herbouwd. De uitwateringssluis is tegenwoordig nog in gebruik, maar heeft slechts een enkelkerende functie tussen de Nauernasche Vaart en het Zijkanaal D.

De watertoren van Assendelft uit 1885 is de oudste bewaard gebleven watertoren in Noord-Holland. De toren heeft honderd jaar dienst gedaan in de drinkwatervoorziening van de Zaanstreek. In de architectuurgeschiedenis is dit baken een uniek voorbeeld van een gemetselde, cilindervormige toren. Inmiddels is het monument gerestaureeerd, verbouwd en geschikt gemaakt voor kantoren en ontvangsten.

In de buurt van Krommenie

Rond het middaguur varen we langs de molen "De Gouden Engel" in Koedijk. Je zou het niet zeggen maar deze molen is in 2008/2009 nieuw gebouwd! De naam van de molen is ontleend aan het traditionele Sinterklaasfeest, het Gouden Engelfeest, dat op 31 december werd gevierd. Waarschijnlijk is de naam ontleend aan het schenken van een houten kerkje, waarbij de jaarwedde voor de pastoor werd uitbetaald in 'Gouden Engelsen', in de late Middeleeuwen een geliefd betaalmiddel. Meer informatie is te vinden op de website van de molen.

We varen samen op met de Gezel, een 7.35 meter lange Enkhuizer bol.

Even later passeren we de Rekervlotbrug. Een vlotbrug is een beweegbare brug, die opengaat door horizontaal te bewegen zonder te draaien. De brug bestaat uit een op- en een afrit, die vanaf de wal naar een vlot leiden. Als de brug opengaat wordt dit vlot onder de op- en afrit getrokken, of om een scharnierpunt op een landhoofd naar opzij gedraaid, langs de oever, zodat er een doorgang wordt gecreeerd voor de scheepvaart. In sommige gevallen wordt als vlot een stalen ponton gebruikt, vanwege de hogere stabiliteit en draagvermogen, men spreekt dan van een pontonvlotbrug. Deze vlotbruggen kom je alleen in NoordHolland tegen en liggen over het Noordhollandsch kanaal, 5 in totaal.

Ik ben niet zeker maar ik vermoed dat we hier op de Burgervlotbrug aanvaren.

Als u dan vervolgens naar rechts kijkt...

Uitgestrekte landerijen met daartussen de moderne windmolens.

Die mooie plaatsen (kunnen) opleveren. Het gaat nu vrijwel kaarsrecht naar Den Helder.

...

Die avond overnachten we bij de Marine Watersport Vereniging. Een gezellige club met een mooi clubhuis in het midden van de stad en zeer dicht tegen Willemsoord. In de avond lopen we rond het Willemsoord en komen daar verschillende boordplatformen of aanverwante industrie tegen.

Soms de meest vreemdsoortige vaartuigen.

...

We zagen deze driepoot al van verre staan.

Willemsoord. Wat vroeger de scheeps- en onderhoudswerf voor de Koninklijke Marine was, is nu een prachtig monumentaal deel van Den Helder dat zich gaandeweg verder ontwikkelt tot open stadsdeel. De restauratie van Willemsoord heeft een groot aantal jaren in beslag genomen met als resultaat een schitterend cultureel erfgoed, Willemsoord huisvest een diversiteit aan ondernemers en nautische en culturele instellingen.

Hier was het ons om te doen, de rede van Den Helder met aan de overkant Texel. Ons volgende reisdoel.

Kijk je de andere kant op dan zie je een woud aan scheepsschoorstenen die allemaal in dezelfde kleur grijs geschilderd en toebehoren aan schpen van de marine.

In de verte vaart de laatste boot naar Texel. Wij doen het op eigen kiel.

Het blijft mooi.

Ons reisgezelschap voor de komende 3 weken.

...

Je zou het niet zeggen maar de buitenhuid van deze mijnenveger is geheel van teak en de binnenhuid van mahonie. Als ze er ooit afscheidt van willen nemen dan hoor ik dat graag. Overigens in de vaart gekomen in 1955 en geschonken aan het VVKM in 1999

...

Zo op het droge zijn het toch grote jongens.

Niet ver van waar zij in 1951 van stapel liep ligt dit lichtschip nadat het ruim 40 jaar dienst had gedaan. Het schip heeft nu een museale functie en kan voor 2 euro bezocht worden. De historie vind je terug op www.lichtschip-texel.nl

De dames en op de achtergrond onze jongste zoon.

De gezel licht te blinken in Den Helder. Het zonnescherm doet overigens ook prima dienst als scherm tegen de regen, zelfs tijdens het varen.

Het droogdok is onderdeel van het complex Willemsoord en is in 1822 in bedrijf genomen. Het ontwerp in 1812 door de Franse keizer Napoleon goedgekeurd maar deze heeft het nooit mogen aanschouwen. In 1813 komt er een einde aan de Franse bezetting en is het Koning Willem I die opdracht tot uitvoering geeft, vandaar de naam Willemsoord.

Een van de attracties op de complex is de duikboot Tonijn die onderdeel is van het marinemuseum. De Tonijn is het paradepaardje van de museumvloot en is de enige onderzeeboot in Nederland die toegankelijk is voor het publiek. Op de foto is een van de torpedobuizen te zien. Informatie vind je op www.marinemuseum.nl

...

Stel je voor dat dit je werkplek is, maanden lang. Nu zijn onze boten niet groot maar in zo'n schip wordt je spontaan claustrofobisch.

Waarom toch zoveel knoppen? Wij doen alles met slechts 1 hendel.

Slapen doe je met 2-3 boven en naast elkaar. In de jaren zeventig sliepen wij als zeeverkenner op een 23 meter lange oude tjalk ook al met 3 jongens boven elkaar en nu nog trek ik me elke avond terug in de punt van onze lemsteraak, heerlijk genietend van de kleine ruimte en het geluid van het water.

Zo'n schip boezemd ontzag in. Ben zelf nooit in dienst geweest en kan me dan ook niet voorstellen met wat voor gevoel de matrozen destijds aan boord gegaan. Moesten ze, of was het hun roeping?

Dit is rampschip De Schorpioen. Het opmerkelijkste wapen van de Schorpioen was de puntige ramsteven. Als gevolg van incidentele Amerikaanse en Oostenrijkse successen raakte in de tweede helft van de negentiende eeuw het rammen in zwang. In de praktijk bleek het ramwapen echter sterk overgewaardeerd te zijn. Het was al knap lastig om op volle zee een varende tegenstander met kanonvuur te raken, laat staan om hem aan te varen.

Even uitrusten op de Schorpioen.

De dag erop laat het weer het toe om de oversteek naar Texel te maken. Na enkele dagen op het Noordhollandsch kanaal gevaren te hebben is het heerlijk om het ruime sop te mogen kiezen. Met de vloedstroom mee varen we naar de haven van Oudeschild.

Den Helder wordt kleiner. Op de achtergrond is de driepoot nog duidelijk te zien.

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...